هیچ فردی نمیتواند ادعا کند که به استراحت و دوری از محیط کار نیاز ندارد! همه کارمندها و کارگرها در طول سال به چند روز دوری از کار احتیاج دارند تا به کارهای شخصی خود برسند یا به مسافرت بروند. مرخصی استحقاقی پاسخی مناسب به این نیاز انسانهاست. مرخصی سالانه یکی از انواع مرخصی است که به همه افرادی که تحت قانون وزارت کار فعالیت میکنند، تعلق میگیرد.
بر اساس ماده ۶۲ قانون مرخصی وزارت کار، مرخصی استحقاقی روزهایی از سال است که هر شخص میتواند بدون آنکه از حقوقش کم شود، در محیط کار حاضر نشود. همه افراد شاغل از جمله کارگرها، کارمندهای دولت و کارکنان بخش خصوصی مشمول این قانون میشوند. معمولاً کارفرما بهوسیله یک برنامه حسابداری و حضوروغیاب مناسب، به مرخصی کارمندان خود رسیدگی میکند. نام دیگر مرخصی استحقاقی، مرخصی سالانه است.
مرخصی سالانه ۲۶ روز یا ۳۰ روز؟ بررسی میزان مرخصی استحقاقی کارمندان
مدت زمان مرخصی استحقاقی کارمندها و کارگرها طبق قانون دو روز و نیم در ماه است که در کل سال ۱۹۲ ساعت محاسبه میشود. به عبارت دیگر فرد شاغل ۲۶ روز در سال حق استفاده از مرخصی سالانه دارد. این ۲۶ روز به اضافه ۴ جمعه که در یک ماه وجود دارند، میزان مرخصی استحقاقی را به یک ماه میرسانند.
فرمول محاسبه مرخصی استحقاقی استفاده نشده کارمندها و کارگرها
همه افراد شاغل این امکان را دارند که ۹ روز از مقدار مرخصی خود را ذخیره کرده تا در سال آینده از آن استفاده کنند. البته درصورتی که کارمند در پایان سال از مرخصیهای خود استفاده نکرده باشد، میتواند مقدار پول آن را از کارفرما دریافت کند. استفاده از مرخصی استحقاقی، با توافق طرفین و زیر نظر کارفرما انجام میشود. هر مدیری باید کارمندان بخش کارگزینی خود را برای این کار آموزش دهد. اگر شما نیز کارفرما هستید، بهتر است مقالهها و پادکستهای آموزش استانداردهای حسابداری را در اختیار کارمندهای خود قرار دهید.
البته بر اساس قانون مدیریت خدمات کشوری، کارمندهای شاغل در ادارات دولتی میتوانند مرخصی خود را تا سقف ۱۵ روز در سال ذخیره کنند. مبنای محاسبه مبلغ بازخرید مانده مرخصی افراد، حقالسعی روزانه آنهاست. به همه دریافتیهای قانونی کارگر مانند حقوق، هزینه مسکن، ایابوذهاب و سایر مبالغ، در اصطلاح حقالسعی میگویند.
